ÜYE GİRİŞİ ÜYE OLMAK İÇİN ALTTAKİ LİNK İ TIKLA

KOCAKÖY

DİYARBAKIR İLİ KOCAKÖY İLÇESİ
KOCAKÖY İLÇE TANITIM
kocaköy
diyarbakır kocaköy
kocaköy diyarbakır
KOCAKÖY İLÇE TARİH
 Kocaköy ilçesi Diyarbakır şehir merkezinin kuzey-doğusunda olup, Diyarbakır-Bingöl karayolunun 65. kilometresinde kurulmuş bir yerleşim merkezidir.
 İlçe merkezinin, Kaya, Yenişehir, Şeyh Şerafettin, Kokulupınar ve Şerifoulları isminde 5 mahallesi mevcuttur. 1977 yılında belediye teşkilatına kavuştu. İlçeye 13 köy bağlı olup, bu köylerin de 15 mezrası mmevcuttur. Özekli beldesinin; Pider baba ve Yunus Emre isminde iki mahallesi vardır. İlçe nüfusunun %71.5'i köy ve bağlı mezralarda, %28'de şehirde yaşamaktadır.
Diyarbakır ili sınırları içerisinde bulunan, yakın bir zamanda ilçe statüsüne geçen Yenişehir İlçesinin tarihini Diyarbakır tarihinden ayrı düşünemeyiz. Bu nedenle bu bölümde ağırlıklı olarak Diyarbakır tarihini ele alacağız. Diyarbakır kenti farklı tarihlerde farklı adlarla anılmıştır. İlk olarak Asur hükümdarı (M.Ö. 1316–1281) Adad-Nirari'ye ait bir kılıç kabzasında "Amidi" veya "Amedi" olarak geçmekte; M.Ö. 800–705 yılları arasında Asur valilerinin isimlerinin yazılı olduğu belgelerde de aynı ada rastlanmaktadır. Roma ve Bizans'a ait yazılı kaynaklarda ise kentin "Amid, O'mid, Emit, Amide" şeklinde adlandırıldığı görülmektedir. Taşlarının siyah olmasından dolayı "Kara Amid"; bu adın Arapça tercümesi olan "Amid i Sevda" olarak da anılmıştır. Arap egemenliği sırasında bölgeye yerleşen kabilelerin adlarına göre de "Diyar-ı bekr" daha sonraları "Diyarbekir"; Osmanlılar döneminde bazen "Amid" bazen de "Diyarbekir" olarak kayıtlara geçmiştir. Cumhuriyetin ilk yıllarında
 Türk Dil Kurumu'nda oluşturulan araştırma komisyonu 1938 yılında "Diyarbakır" adını benimsemiş ve bu yıldan itibaren kentin ve ilin resmi adı "Diyarbakır" olmuştur. 22 Mart 2008 tarih ve 26824 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak 5747 Sayılı Kanunla, Büyükşehir Belediyesi sınırları içerisinde İlçe kurulması kapsamında Yenişehir İlçe Kaymakamlığı kurulmuş ve 30.06.2008 tarihinde hizmete başlamıştır. Yenişehir İlçesi Diyarbakır’ın ortasında, güneyinde Sur İlçesi, batısında Bağlar İlçesi, kuzeybatısında Kayapınar, Ergani ve Eğil İlçeleri ile sınırları çizilmiştir. Diyarbakır’ın Sur İlçesinden sonra ilk yerleşime açılan bölge olması nedeniyle Yenişehir geçmişte çeşitli uygarlıkların yerleşim yeri ve tarım alanları olarak görünmektedir. Daha çok 1950’lerden sonra sur içerisinden çıkılarak yerleşme başlamış günümüze kadar bu devam etmiştir. Çıkarılan yasa ile Yenişehir ilçesi 9 köy ve 30, mahalleden oluşmaktadır. Köylerimiz Alangör, Bozek, Çakmak, Dikentepe, Ekinciler, Geyiktepe, Hantepe, Sivritepe ve Yaytaş’tır. Diyarbakır Tarihine Genel Bir Bakış
 Çeşitli kültürlerin kesişim noktası, Nebiler, Sahabeler ve Kralların Şehri, Sur Şehri, Karpuzun Merkezi, Gül Şehri, Medeniyetler Beşiği ve Kültürel Hoşgörü Şehri gibi ünvanlarla anabileceğimiz Diyarbakır şehrinin yaklaşık 9500 yıllık tarihi vardır. En eski medeniyetlerin kurulduğu “Mezopotamya” ile “Anadolu” medeniyetlerinin geçiş bölgesinde olan Diyarbakır’ın tarihî M.Ö.7500 lere kadar uzanır. Ergani İlçesi Çayönü Tepesi kazılarında, dünyanın en eski köyü bulunmuştur. Yapılan kazı çalışmalarında elde edilen bulgular Çayönü’nde M.Ö.7250 yıllarına kadar giden ‘ilk köy’ diyebileceğimiz yerleşim birimi olduğunu ortaya koymuştur.
 KOCAKÖY İLÇE COĞRAFYA
 İlimizin en küçük ve en yeni ilçesi olan Kocaköy İlçesinin Merkezi, 40°28’ doğu boylamı ile 30°07’ kuzey enlemininkesiştiği koordinat noktasında, Diyarbakır-Bingöl karayolunun (D 950) 62. km’sine rastlayan kesimin 3 km kadar batısında yer almaktadır. Kocaköy, Güneydoğu Toroslarının Pütürge-Sason yayını oluşturan dağ silsilesinin güney eteklerini oluşturan peneplenler üzerinde kuruludur. Burası, Afrika-Arabistan tektonik plâkasının Avrasya lâkasıyla “çarpıştığı” çizgidedir. Dolayısıyla ortalama otuz kırk yılda bir hayli yıkıcı depremlerin görüldüğü bir yöremizdir. Rakım, ortalama 950 m. Civarındadır. En yüksek noktalar, nakil baz istasyonu direğinin kurulduğu Pirî Mezarı Tepe 978 m., Mezarlık Tepesi 973 m. yüksekliktedir. İlçe merkezinin kurulduğu zemin, dağlık kesimi ovalık kesimden ayıran geniş bir vadinin güneye bakan yamacındadır. Bu vadi, doğu-batı istikametinde uzanan ve mevsimlik sularını Ambar Çayına boşaltan Navadar Deresinin yer aldığı vadidir.
 İlçe merkezini oluşturan ve zamanla genişleyip yayılan kasaba, batıdaki Ambar Çayına dökülen derelerden Navadar Deresi ve Derin Dere ile doğudaki Derun Çayına uzanan Alanpınarı (Kaniyaalan) deresinin havzalarının su ayırım çizgilerini de içine almaktadır. İlçe merkezinin yerleştiği alan, kuzeyde kalsiyum minerali bakımından zengin kayalar oluşturur. Güneyde ise, deniz yumuşakçaları fosilleri bakımından zengin sediment tortulu kaya formları ile kaplıdır. İlçe merkezi, idari bakımdan dokuz mahalleye bölünmüştür. Bunlardan Kaya Mahallesi, Yenişehir Mahallesi ile Şeyhşerafettin Mahallesi asıl bünyeyi oluşturur. Diğer altısı ise, ilçe merkezine hayli uzak yerleşim birimleridir. Yakınlık sırasına göre bu mahallelerimizin kuş uçuşu mesafeleri şöyledir: Kokulupınar 2.5 km, Çakmaklı 2.75 km, Hacıreşit 3.75 km, Eyüpler 5 km, Şerifoğulları 7.5 km ve Çayırlı 11.25 km... Bunlardan Çayırlı Mahallesine giden yolun yaklaşık 16 km. olduğunu ifade etmek, yerleşmenin dağınıklığı hakkında bir fikir vermeye yeterlidir. Burada, Yazı köyünün bu altı mahallemizden daha
 yakın olduğunu söylemek de yerinde olur. İlçeye bağlı köylerden Boyunlu, Yazı ile Şaklat dağlık kesimde; Bozbağlar, Bozyer, Çaytepe, Suçıktı ve Günalan ovalık kesimde kurulmuşlardır. Doğuda Arkbaşı ile Tepecik, batıda ise Ambar köyü, bu iki kesimin sınırına kurulu bulunan köylerimizdir. İlçede etkili olan iklim, tipolojik olarak Güneydoğu Anadolu Bölgesi iklimi ile Doğu Anadolu Bölgesi iklimi arasında geçiş formu niteliğini arz eder. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlı geçer. Bahar mevsimleri yağışlı ve kısa süreli olur. Hasat mevsimi 15 mayısta başlar. İlçenin dağlık arazileri bozuk meşeliktir. Fakat bunlar da hızla yok olmaktadır. İlçe genelinde öteden beri süregelen ve özellikle 1960’lı yıllarda hızlanan ağaç ve orman kıyımı yüzünden, yarım asır önce ormanlarla kaplı olan dağlık kesimler ile bilhassa Ambar Çayı vadisi, bugün gittikçe çoraklaşmaktadır.
 İKLİM İlçede, bugüne kadar istatistiklere esas olmak üzere ölçümler yapılmamış olmakla birlikte, Diyarbakır ili değerlerinden hareketle takribi sonuçlara ulaşabiliriz. Kocaköy ile il merkezi arasında 300 metre’ye varan rakım farkı mevcuttur. Bu itibarla sıcaklık ortalamalarının İl ortalamalarının yaklaşık 2°C altında seyreder. Dolayısıyla ortalama yüksek sıcaklık 20.5°C, en yüksek sıcaklık 44°C; ortalama düşük sıcaklık 6°C, en düşük sıcaklık ise -26°C civarındadır. Yağış rejimi daha çok Akdeniz İklimi kökenli olduğundan kış ve bahar yağışları görülür. Soğuk aylarda, Orta Akdeniz üzerinden gelen cephe yağışları etkili olur. Eylül sonu ve özellikle mayıs aylarında ise “kırkikindi” denilen ani, kısa süreli ve şiddetli konveksiyon yağışları görülür. Diyarbakır’ın aldığı ortalama yağış miktarı, yıllık 496 mm olarak belirlenmiştir. Uç değerler ise 200 mm ile 730 mm arasında değişir. Kocaköy’ün, bu değerlerden en az 50 mm daha bol yağış aldığını söyleyebiliriz. Kocaköy’de yıllık karlı gün sayısı ortalama 25 civarındadır. Bu, il ortalamasının iki katına varan bir değerdir. Öyle ki, Kocaköy’ün Kaya Mahallesinde, Hükümet Konağının bulunduğu tepedeki karlar, bazen Çakmaklı Mahallesinden 20 gün sonra kalkar. İlçe merkezini sınırlayan doğal faktörler; doğuda Diyarbakır Bingöl karayolu, Batıda Ambar Çayı, Kuzey batısında hani ilçesi, kuzey doğusunda Lice ilçesi, Güneyinde Diyarbakır merkez köyleridir.
 KOCAKÖY İLÇE NÜFUS
 1990 yılı nüfus sayımına göre ilçe Merkezi nüfusunun 4.048, köylerin toplam nüfusunun 11.360 olduğu görülmüştür. 90'lı yıllarda yaşanan terör olayları nedeniyle nüfusun büyük bir kısmı göç etmek zorunda kalmıştır. Bu göçlerin bir kısmının ilçe merkezine gelmesi sebebiyle 1997 yılı nüfus tespitine göre ilçe merkezi nüfusunun artarak 5.063 kişiye yükseldiği buna karşılık köylerin toplam nüfusunun azalarak 8.597 kişiye indiği tespit edilmiştir. İç huzursuzluktan kaynaklanan bu nüfus seyri bir müddet daha devam etmiştir. Nitekim 22 Ekim 2000 nüfus sayımına göre merkez kasaba nüfusu 5.678, köylerin toplam nüfusu 7391 kişiye ulaştığı tespit edilmiştir. İlçemiz Nüfus kütüklerinde mevcut pasif ve aktif toplam 75.600 kişi olup, tamamı güncelleştirilerek bilgisayar ortamına aktarılmıştır.
 KOCAKÖY İLÇE ULAŞIM
 Diyarbakır’ın kuzeydoğusunda ve il merkezine 65 km mesafededir. Bingöl il merkezi ise ilçemizin 90 km kuzeyinde kalmaktadır. Diyarbakır-Bingöl karayolu (D 950), İlçemizin Kokulupınar mahallesinden geçmektedir. İlçe merkezine geçiş ise, söz konusu karayolundan, aralarında 2 km mesafe bulunan iki ayrı yol ile sağlanmaktadır. Dolambaçlı ve dik rampalara sahip olan ve daha aşağıda yer alan yol, Karayolları ağında olup haritada gösterilmektedir. Seyahat etmeye daha elverişli olduğu için yoğun olarak kullanılan yukarıdaki geçiş yolu ise, Belediye yol ağındadır. Bunun, Karayolları ağına da alınması için çalışmalar devam etmektedir. İlçe merkezini karayoluna bağlayan her iki geçiş yolunun uzunluğu da yaklaşık 3 km kadardır. Diyarbakır-Bingöl karayolu, ilçemiz merkezinin 3 km kadar doğusundan geçmektedir. Bu Yolu kullanan diğer ilçelerimizden Hani, 30 km kadar kuzeybatıdadır. Kulp’a Lice üzerinden ulaşılmaktadır. Her ikisi de kuzeydoğuda yer alan bu iki ilçemizden Lice 30 km, Kulp ise 70 km mesafededir . Her üç ilçemizin de taşıtları Kokulupınar mahallemizden geçmektedir. Kocaköylüler, acil durumlarda bu araçlardan da yararlanmaktadırlar.
 İlçe merkezinde ticari taksi bulunmamaktadır. Fakat bir minibüs kooperatifi, saat başında il merkezine minibüslerle gidiş gelişi sağlamaktadır. Bu sayede İlçe merkezimizin ulaşım açısında herhangi bir sorunu bulunmamaktadır. İlçemiz ile diğer ilçeler arasındaki ulaşımın bir kısmı, Lice ve Kulp ile bir güzergâhtan, Hani, Dicle, Ergani, Çermik ve Çüngüş ile başka bir güzergâhtan sağlanmaktadır. İki güzergâh, Hani-Bingöl yol ayırımında birleşmektedir. Silvan ve Hazro İlçelerine, Diyarbakır-Batman yolundan gidilmektedir. Çınar ve Bismil ve Eğil ilçelerine Diyarbakır üzerinden ulaşılmaktadır. Şehir içi ulaşımı sağlayan yollar, yetersiz de olsa, ihtiyacı karşılayabilmektedir. Ara cadde ve sokaklara parke taşı döşeme çalışmaları hazırlık safhasındadır. İlçemize bağlı köylerden Ambar köyü hariç, diğerlerinin yolu stabilize kaplamadır. Ambar köyü, Kocaköy’ü Özekli Beldesi üzerinden il merkezine bağlayan asfalt üzerinde bulunmaktadır. Dağlık alanda bulunan Boyunlu Köyümüzün yolu, kış aylarında bazen kar yağışından ötürü kapanmaktadır. Bu köyümüz, Hazro’ya bağlı Gözebaşı Köyü, Gökçen ve Varlı mezraları, aynı güzergâhtadırlar. Ayrıca İlçemizin dağlık kesiminde bulunan Şaklat köyü mıntıkasındaki Mermer Ocakları ile Hazro İlçesi Kırmataş köyü Mıntıkasında bulunan ve Arkbaşı ve Tepecik köylerimizin yolunu kullanan mermer nakliyecileri, taşıdıkları ağır yükten dolayı bu köylerimizin yollarını sık sık bozmaktadırlar
. KOCAKÖY İLÇE EKONOMİ
 KOCAKÖY İLÇE TARIM
 İlçemizin ekonomisi tamamen tarıma dayalıdır. Köylü yaşantısına paralel bir hayat süren Kocaköy 1991 yılında ilçe statüsüne kavuşmuş olmakla birlikte; ilçede çarşı ve Pazar altyapısı gelişmediğinden köy ve mezraları ticari faaliyetlerini Diyarbakır il merkezi ile yapmaktadır. İlçemizde küçük çaplı çeşitli esnaflar faaliyet göstermektedir. Bu esnaflar da günlük alışverişe yönelik gıda ve giyim eşyaları satışını yapanlar ve kahvehane işletenlerdir. Diyarbakır Kocaköy arasında çalışan 35 adet minibüs vardır. Bu da küçük ilçemiz için önemli bir gelir kaynağıdır. İlçe merkezinde özel sektöre ait bir adet mucur ve briket üretim tesisi faaliyet halindedir. Özel sektöre ait mermer ocağı ve Perenco Şirketinde çalışmakta olanlar haricindeki vatandaşların hemen hepsinin geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Son 5 yılda ilçe merkezi ve köylerde yapılan sondaj çalışmaları ile 50 adet civarında sulama amaçlı su kuyusu açılmış, bunlarla pamuk, tütün ve sebze tarlaları sulanmaktadır. Çaytepe, Suçıktı ve Şaklat köyleri ile Eyüpler ve Şerifoğulları mahallelerinde son yıllarda hayvan sayılarında büyük artış kaydedilmiştir. Çaytepe köyünde kurulacak olan süt toplama birliğinin faaliyete geçmesi ile hayvan sayılarında daha fazla artış sağlanacaktır. Geçim Kaynakları Kocaköy halkının önemli bir kısmı, kırsal kesimde meskun olduğundan halkın çoğunluğu ilkel usullerle sürdürdüğü karma tarım ekonomisi ile geçinmektedir. Ayrıca besicilik, küçük esnaflık ve günübirlik veya mevsimlik işçilikle meşgul olanlar da az değildir. İlçenin kurulması ile birlikte, kamu görevlilerinin de hatırı sayılır bir kitle oluşturduklarını söyleyebiliriz. Köylü yaşantısına paralel bir hayat süren Kocaköy halkının hayatında İlçe statüsüne kavuşması ile birlikte hızlı bir iyileşme görülmektedir. Evlerin büyük çoğunluğu damlı olup muhtemel bir afete karşı dayanıksız ve plansızdır. Hayat standardı ülke ortalamasının altındadır. Kültürel ve sportif alanlarda kayda değer çalışmalar yapılmaktadır. Kocaköy 1991 yılında İlçe statüsüne kavuşmuş olmakla birlikte, ilçede çarşı ve Pazar altyapısı ve anlayışı gelişmediğinden, köy ve mezraları ticari faaliyetlerini büyük ölçüde Diyarbakır İl merkezi ile yapmaktadır. İlçemizde küçük çaplı çeşitli esnaf ve iş merkezleri yer almaktadır. Bunlar giyim ve ev eşyası ticareti, lokanta ve kahvehane ile her türlü gıda maddesi ticaretidir. İlçedeki memurların günübirlik yaşamaları da ticareti olumlu yönden etkilemektedir. İlçemiz merkezinde, özel sektöre ait bir mucur üretme tesisi faaliyet halindedir. Diğer yandan, Şaklat Köyünde Toprak Mermere ait bir mermer ocağı, Çaytepe köyünde Palenko Şirketinin petrol ve doğalgaz faaliyetleri görülmektedir.
 SANAYİ TARIM VE HAYVANCILIK
 Kocaköy İlçesi coğrafi konumu itibarı ile Güneydoğu Anadolu Bölgesinin bitip Doğu Anadolu Bölgesinin başladığı sınırdadır. İlçemizin Güneydoğu Anadolu Bölgesinde kalan toprakları ekseriyetle düz veya az eğimli bir topografyaya sahiptir. İlçemize bağlı Çaytepe, Bozyer, Günalan, Suçıktı ve Bozbağlar köyleri ile Eyüpler, Çayırlı, Şerifoğulları, Hacı Reşit mahallelerinin tamamı, Anbar köyünün ise büyük bir kısmı bu tip araziye sahip yerleşim birimleridir. İlçemizde tarımsal üretim amaçlı faaliyet gösteren işletmeler yapı ve büyüklük bakımından küçük ve orta ölçekli aile işletmeleri şeklindedir. Kuru tarım ve buna bağlı olarak hububat ekimi yaygındır. Elektrifikasyon ve motorizasyon oranı düşüktür. İlçemizin kuzey kısmında yaşayanların önemli bir kısmı küçükbaş hayvancılık faaliyeti ile uğraşmaktadır. İlçemizin kuzeybatısındaki Şaklat Köyünden 1990’lı yıllarda Suudi Arabistan ve Kuveyt’e çok yaygın ve büyük miktarlarda canlı hayvan ihracatı yapılmakta iken, terör olayları sonucu yaşanan göç nedeni ile bu köyümüz boşalmış ve yöremiz için oldukça önemli bir gelir kaynağı olan bu ihracat durmuştur. Köye dönüşlerin başlaması ile birlikte tekrar bu sektörde canlanma görülmekte, hayvan sayılarında bir artış müşahede edilmektedir. Yine aynı köyümüzün sınırları içinde Toprak Mermer tarafından işletilmekte olan 3 mermer ocağı mevcuttur. Komşu ilçe Lice’de faaliyete geçen yağ fabrikası ile de yöremizde ayçiçeği tarımı yaygınlaşması ve yeni bir gelir kapısı ortaya çıkması beklenmektedir. İlçemizin Arkbaşı köyünde faaliyete geçen alabalık tesisinin faaliyete geçmesiyle, tarihi ve doğal güzellikleri ile meşhur bir bölge olan Pamuk Çayının doğduğu alanların turizme açılması önem arz etmektedir. İlçemizde Eyüpler ve Bozyer göletlerinde yapılmış olan balıklandırma faaliyetlerinde göletlere sazan balığı yavruları bırakılmıştır. Bu faaliyet halen devam etmektedir. Ayrıca bu göletlerin etrafı ağaçlandırılarak halkımızın faydalanacağı birer mesire yeri haline getirilecektir. Ambar çayı havzasında yaklaşık 7000 dekar alanda pamuk tarımı ve ilçe genelinde 2000 dekar arazide de tütün tarımı yapılmaktadır. Arkbaşı ve Tepecik köylerimizde Pamuk Çayı havzasında 1500 dekar alanda çeltik tarımı yapılmaktadır. A - Bitkisel Üretim : İlçemizin kuru tarım alanı 189.000 dekardır. Bu alanda 141.000 dekarda Hububat, 6.000 dekarı bakliyat, 2.000 dekarı kavun-karpuz yetiştiriciliğine ayrılmıştır. 40.000 dekar alan nadasa ayrılmaktadır. İlçemizin sulu tarım alanı 6.800 dekardır. Bu alanın 5.800 dekarda endüstri bitkisi, 1.000 dekarda da bağ-bahçe tarımı yapılmaktadır. Tütün yaprakları hasat edildikten sonra çiftçiler tarafından kurutulmakta ve yerel pazarlarda kaçak olarak satılmaktadır. Pamuk ise yöredeki çırçır fabrikalarına satılmak üzere yetiştirilmektedir. Çeltik ilçemizde Arkbaşı ve Tepecik köyleri civarında ekilmektedir. Tütün yetiştiriciliğine alternatif olarak; hayvan ve insan beslenmesinde değerlendirilebilen ve talep fazlası bulunan mısır bitkisi salık verilmektedir. Örtüaltı tarımı; yapılan yayım faaliyetleri ile, kurulacak olan sera demonstrasyonlarıyla, bedeli uzun vadeli olarak tahsil edilerek kurulacak seralarla ve üretilen ürünlerin pazarlama faaliyetlerinde öncü olunarak teşvik edilmelidir. Yetiştirilen Ürün Cinsi Yetiştirilen Alan ( Da. ) Yetiştirilen Ürün Miktarı ( Ton ) Buğday 96.000 23.040 Arpa 45.000 14.850 Nohut 4.000 800 Mercimek 2.000 500 Pamuk 7.000 2.450 Tütün 2.000 600 Çeltik 1.500 600 B – Hayvansal Üretim İlçemizde yaklaşık olarak 8.000 büyükbaş, 15.000 küçükbaş hayvan mevcuttur. Hayvan mevcudunun %70’ ini yerli ırklar oluşturmaktadır. Geriye kalan %30’ unu kültür ve melez ırklar oluşturmaktadır. Yaklaşık 300 civarında da manda mevcuttur. Mevcut koyun ırkı Akkaramandır. Karakeçi ormanlık alan olmak üzere Boyunlu, Gökçen, Şaklat ve Yazıköy’ de beslenmektedir. Burada mevcut orman alanlarının meşe olmasından dolayı hayvanlar pek zarar vermemektedirler. Kültür hayvancılığının gelişmesi için Çaytepe köyünde kurulacak olan Süt Toplama Birliğinin bölgeye olumlu yönde büyük bir katkısı olacaktır. Ayrıca Tarım İl Müdürlüğü ile birlikte suni tohumlama çalışmalarına başlanmıştır. Bu projenin hayata geçirilmesi ile kültür hayvancılığı gelişecektir Ayrıca Çaytepe köyümüze bir adet tabii tohumlama boğası verilmiş bulunmaktadır. Üretim Durumu Hayvan Cinsi Adet Sığır 8.000 Koyun 12.000 Keçi 3.000 Ayrıca ilçemizde 2003 yılında Doğrudan Gelir Desteği ve Çiftçi Kayıt Sistemi için toplam 102.220 dekar olmak üzere 786 çiftçi başvuruda bulunmuştur.
 KOCAKÖY İLÇE SANAYİ
 İlçemizin ekonomisi tamamen tarıma dayalıdır. Köylü yaşantısına paralel bir hayat süren Kocaköy 1991 yılında ilçe statüsüne kavuşmuş olmakla birlikte; ilçede çarşı ve Pazar altyapısı gelişmediğinden köy ve mezraları ticari faaliyetlerini Diyarbakır il merkezi ile yapmaktadır. İlçemizde küçük çaplı çeşitli esnaflar faaliyet göstermektedir. Bu esnaflar da günlük alışverişe yönelik gıda ve giyim eşyaları satışını yapanlar ve kahvehane işletenlerdir. Diyarbakır Kocaköy arasında çalışan 35 adet minibüs vardır. Bu da küçük ilçemiz için önemli bir gelir kaynağıdır. İlçe merkezinde özel sektöre ait bir adet mucur ve briket üretim tesisi faaliyet halindedir. Özel sektöre ait mermer ocağı ve Perenco Şirketinde çalışmakta olanlar haricindeki vatandaşların hemen hepsinin geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Son 5 yılda ilçe merkezi ve köylerde yapılan sondaj çalışmaları ile 50 adet civarında sulama amaçlı su kuyusu açılmış, bunlarla pamuk, tütün ve sebze tarlaları sulanmaktadır. Çaytepe, Suçıktı ve Şaklat köyleri ile Eyüpler ve Şerifoğulları mahallelerinde son yıllarda hayvan sayılarında büyük artış kaydedilmiştir. Çaytepe köyünde kurulacak olan süt toplama birliğinin faaliyete geçmesi ile hayvan sayılarında daha fazla artış sağlanacaktır. Geçim Kaynakları Kocaköy halkının önemli bir kısmı, kırsal kesimde meskun olduğundan halkın çoğunluğu ilkel usullerle sürdürdüğü karma tarım ekonomisi ile geçinmektedir. Ayrıca besicilik, küçük esnaflık ve günübirlik veya mevsimlik işçilikle meşgul olanlar da az değildir. İlçenin kurulması ile birlikte, kamu görevlilerinin de hatırı sayılır bir kitle oluşturduklarını söyleyebiliriz. Köylü yaşantısına paralel bir hayat süren Kocaköy halkının hayatında İlçe statüsüne kavuşması ile birlikte hızlı bir iyileşme görülmektedir. Evlerin büyük çoğunluğu damlı olup muhtemel bir afete karşı dayanıksız ve plansızdır. Hayat standardı ülke ortalamasının altındadır. Kültürel ve sportif alanlarda kayda değer çalışmalar yapılmaktadır. Kocaköy 1991 yılında İlçe statüsüne kavuşmuş olmakla birlikte, ilçede çarşı ve Pazar altyapısı ve anlayışı gelişmediğinden, köy ve mezraları ticari faaliyetlerini büyük ölçüde Diyarbakır İl merkezi ile yapmaktadır. İlçemizde küçük çaplı çeşitli esnaf ve iş merkezleri yer almaktadır. Bunlar giyim ve ev eşyası ticareti, lokanta ve kahvehane ile her türlü gıda maddesi ticaretidir. İlçedeki memurların günübirlik yaşamaları da ticareti olumlu yönden etkilemektedir. İlçemiz merkezinde, özel sektöre ait bir mucur üretme tesisi faaliyet halindedir. Diğer yandan, Şaklat Köyünde Toprak Mermere ait bir mermer ocağı, Çaytepe köyünde Palenko Şirketinin petrol ve doğalgaz faaliyetleri görülmektedir. KOCAKÖY İLÇE TARİHİ MEKANLARI TARİHÇESİ : Kuruluş tarihi çok eski olan Hani ilçesinin kuruluş tarihi kesin olarak bilinmektedir Hani ile ilgili ilk bilgiler M Ö 8 Yüzyılda başlar Urartu devleti ve Asurlular arasında önemli çatışmalara sahne olduğu bilinmektedir Daha sonra Nirbi'lerin yerleşme merkezi olan Hani'nin tarihçesi Diyarbakır merkezinin tarihçesiyle koşut gitmiştir 1875'te Palo2ya bağlı bir bucak olan Hani, daha sonra Lice'ye bağlanmıştır Hani'de Belediye 1878'de kurulmuştur GENEL DURUM : M Ö 1280 yılında Asur Hükümdarı I Salmanasar ile yaptıkları savaşta yenilerek dağılan Nirbi'lerin yerleşme merkezi olan Hani, Cumhuriyet döneminde Lice'ye bağlı bir ilçede idi Daha sonra gelişerek ilçe oldu Denizden 1200 metre yüksekte, dağlık bir bölgede olan Hani, Artuklulardan kalma hatuniye Medresesi Aynı-Kebir Su Kaynağı, Yasin Minaresi ve Cafer-i Tayyar Yatırı ile tarihi bir zenginliğe sahiptir Hani dağlık bir bölgede kurulmuş olup, ilin küçük bir ilçesidir Ancak Silvan'dan sonra nüfus yoğunluğu en çok olan bir ilçedir Kilometrekareye 63 kişi düşer Ayrıca 100 km'ye ortalama 4 köy düşer Köyler ilçenin kuzeyindeki küçük ova çevresinde toplanmıştır Dışarıya sattığı en önemli ürünler tahıl, pamuk, yaş ve kuru meyveler ile birlikte ayrıca ilçeden her yıl kereste satışı yapılmaktadır Dicle Nehri Hani'ye 18 km uzaklıktadır Ayrıca nehirde bolca alabalık yetiştirilmektedir TURİSTİK YERLERİ: Hatuniye Medresesiancar Şahin ValidesiZeynep Hanım tarafından 13 yüzyılda yapıldığı sanılmaktadır Ulu Camii:Kesin olarak tarihi bilinmemekle beraber bir Selçuklu eseri olup, 15 yy da yapıldığı sanılmaktadır Aynkeris Şifalı Suyu:İlçe merkezinden 2km mesafededir, sarılık hastalığına iyi geldiği sanılmaktadır Pekçok kişi ziyarete gelip yıkanmaktadır Yıllık ziyaretçi sayısı 10 000 kişi dolayındadır Koki Çayı Mesiresi:İlçe merkezinden 8km mesafededir Burada kaynayan suda bol miktarda alabalık bulunur Saniyede 6m3 su akmaktadır Aynkebir Havuzu:Aynkebir su havuzu Ulucami ile Hatuniye medresesi arasında bulunan büyük bir havuzdur Bu su Hani Dağının eteklerinde kaynar ve 9 kemerli bentlerden çıkarak bir havuz oluşturur havuza 7 gözden su akmaktadır Akan su ile ilçenin tüm arazileri sulandırılmaktadır Ayrıca su ile 8 adet su değirmeni çalıştırılmaktadır M Ö 2000 yılında Hüriler tarafından yapılmıştır Hani ilçesinin bağlı olduğu Diyarbakır merkez ilçeye olan uzaklığı 97 km dir Merkez , Çarşı, Derelli, Zirve mahallesi olmak üzere ilçe merkezi 4 mahalleden ibarettir